Turan Çevik
turancevik @ gmail.com

Karanlık soğuk duvar, sırtımı dayadığım

Titrerim örtenim yok, yazı bilmezim

Hiç mi şafak sökmüyor, güneş mahpus mu?

Pejmürde gözlerimde, karanlık gardiyan mı?

Sorarım duyanım yok, yazı bilmezim.


Geceler siyah kefen, sarılıp uyuduğum

Korkarım saranım yok, nazı bilmezim

Hiç mi ezan okunmaz, camiler yasta mı?

Titrek kulaklarımda, hayalet nöbetçi mi?

Ağlarım duyanım yok, nazı bilmezim.


Hayaller yağlı urgan, basıp ta yürüdüğüm

Düşerim tutanım yok, yol iz bilmezim

Hiç mi nevruzlar açmaz, ilkbahar kilitli mi?

Büzüşmüş ellerim de, tipiler inzibat mı?

Donarım pusulam yok, yol iz bilmezim 


Alnımda ecel teri, silip ’de ısındığım

Yanarım dumanım yok, közü bilmezim

Hiç mi derman bulunmaz, hekimler sürgünde mi?

Fersiz bakışlarımda, ateşler bekçiler mi?

Tutuşurum külüm yok, közü bilmezim.


İçimde derin yara, hasretindir sevdiğim

Açıp da bakanım yok, sızı bilmezim

Hiç mi vuslat görünmez, hâkimler yeminli mi?

Tutsak yüreğimde, kelepçe kâtipler mi?

Kararı bozanım yok, sızı bilmezim.

Ağlarım soranım yok, dostu bilmezim

Söylerim sazım yok, nota bilmezim.