Vazgeçebilme hürriyeti
İnsanı hayatta tutan şey, sürekli kendini yenilenmesidir. Her yenilenme bir şeylerden vazgeçip, bir başka şeylere yelken açmaktır. Bu yüzden her vazgeçiş yeni bir başlangıçtır. Her başlangıç yeni bir heyecan, yeni bir umut, yeni bir nefes aldırır insana. Dönüp arkana baktığında iyi ki vazgeçmişim dedirtir insana.
Vazgeçilen senin için vakti dolmuş, modası geçmiş, eskimiş yaşantındır. Vazgeçilen seni öldüren hırsların, bağımlılık kazanan zaafların, müptelası olduğun heveslerindir. Heyulaya dönüşmüş fikirlerindir. Karamsarlık içerisinde debelenip, bir arpa boyu yolu kat edememendir…
Vazgeçebilme hürriyeti aynı zamanda yeniden yeniden başlama keyfiyetidir. İnsanı, kendi zaaflarını, kendi tutkularını, kendi hırslarını terk edebilme iradesi hür eder.
Uçurumun kenarında, bir yar’ın başında tam aşağıya doğru düşeceğinde bir adım daha atmaktan vazgeçiş seni hayata döndürür. Vazgeçme hürriyeti, binadankendini atmaya karar vermiş biri için yeniden doğuş gibidir.
Uyuşturucu bağımlısı, kumar müptelası için hayata yeniden merhaba demek gibidir. Öfkeden gözü dönmüş birisinin elindeki kamanın kınına geri dönmesi gibidir. Hem yaşarsın, hem yaşatırsın.
Vazgeçebildiğimiz ölçüde yeni bir hayata, berrak bir geleceğe doğru yeniden yöneliriz. Geçmişte yaşadığımı acılara, ruhumuzda açılan derin yaralara bakarak yön tayin ederiz.
Yaşadığımız için yaralıyız, yaralıyız çünkü yaşıyoruz. Bize düşen yaralarımızı iyileştirecek yeni merhemler keşfetmek, yeni şifalar aramak. Yaraların, acıların bizi içine çektiği umutsuzluktan vazgeçebilmektir.
Acıların bizi yutmasına izin vermek yerine acıları yutarak, acılardan vazgeçerek yoluna devam etmek…
Vazgeçebilme hürriyeti aslında vazgeçmekten bile vazgeçmektir.
Su bir gün kuruyacağını bilse akmaktan vazgeçer mi? Kalp bir gün duracağını bilse atmaktan vazgeçer mi? İnsan bir gün öleceğini bilse yaşamaktan vazgeçer mi?
Bir gönül dostu, gönle, ruha şifa kaynağı Hz. Mevlana :
“Aşk; vazgeçmektir Ey Sevgili!
Mecnun gibi aklından,
Kerem gibi bedeninden vazgeçmek.
Yardan gayrısından, cümle cihandan vazgeçmek.
Yemeden, içmeden, uykudan, uyanıklıkdan
Ve vazgeçmekten bile vazgeçmektir gün gelince…
Senin için senden vazgeçmişim. Bilesin…” buyurmuşlar.
Yiğit düştüğü yerden yeniden kalkar ve yoluna devam eder. Yeter ki seni düşüren sebeplerden vazgeçmesini bilesin. Her vazgeçiş, yeni bir başlangıçtır.
