ÖZGEÇMİŞİMİZ DÜNÜMÜZ BUGÜNÜMÜZ
Özgeçmiş önemlidir şahsi anlamda da önemlidir, toplumsal anlamda da önemlidir. Zaman zaman geçmişimize şöyle bir bakıp bugünümüzle kıyaslamak nerede olduğumuzu, nereden geldiğimizi ve nereye gittiğimizi gösterir bize. Unutkan bir toplum mu olduk yoksa işimize gelmediğinden mi unutmuş gibi yapıyoruz?
Cumhuriyetimizin kuruluşundan sonrasını şöyle bir hatırlayacak olursak neler çıkar karşımıza? Kurtuluş savaşından galip çıkan ülkemizi Anadolu insanını, Türkiye’yi maddi ve askeri unsurlarla yıkamayacaklarını anlayanlar, başka tekniklerle; özgürlük, bağımsızlık, çağdaşlık, modernizm, Avrupalılaşmak maskelerine büründürülmüş silahlarla sindirmeye, ekonomik olarak güçlenmeye engel olacak hamleler yapmaya başlamışlardır. Ne zaman toparlanıp uyanmaya kalksa millet ya bir darbe, ya terör ya da ekonomik kriz hortlatarak tekrar yerle bir etmeye çalışmışlar, özgürüz zannettikçe daha da tutsak edilmişiz… Bir yandan da olabildiğince tarihimizden, değerlerimizden, özümüzden koparılmaya çalışılmışız, kendi geçmişini inkar eder hale getirilmişiz neden ? Zira hatırlarsak tekrar hamle yapıp yükselişe geçeceğimizi çok iyi bildiklerinden. Yahudi ve Hristiyanlar tarafından içimize salınan bizden gibi görünüp bizi bizden uzaklaştırmaya hizmet eden sanat, medya gibi topluma hitap eden iletişim araçları ile oyunu çok güzel idare etmişler. Bir yandan da eğitim üzerinden oynanan oyunlarla uzun vadede tarihinden değerlerinden kopuk nesiller yetiştirmeye girişmişlerdir. Aile yapısının dejenere edilmesi ve aile kavramının önemsizleştirilmesi de oyunun bir diğer ayağıdır elbette. Tüm bunlarla sosyal ve kültürel yapımız çökertilirken diğer yandan ekonomimizin tam bağımsızlık ilkesine rağmen dışa bağımlı duruma düşürülmüştür.
Çok uzak değil IMF ye borç ödemekten memurunun maaşının ödenemediği , milletin gaz, benzin, su, ekmek kuyruklarında perişan edildiği günler…
Çok uzak değil hastanelerde pislik, perişanlık içinde sıra beklenen, herkesin her hastaneye gidemediği, hastanelerdeki eczane kuyruklarında sıra beklenen bir gece öncesinden gelinip hastanelerde sabahlanan günler…
Çok uzak değil şehirler arası yollarda çekilen çileler…
Biz bu eziyetleri yaşarken toz pembe tabloların çizildiği özgür olduğumuzun iddia edildiği günler çok uzak değil.
Hatırlar mısınız bilmem eylül ayı gelip okullar açılacağında pek çok aile ikinci el kitap satılan yerlere koşardı. Defter, kitap, kalem bir de yaklaşan kış ayı okul masrafı yanında odun, kömür belini bükerdi babaların, ailelerin.
Oysa şimdi kitap beğenmiyoruz, Fatih Projesi le her sınıfta teknoloji var da biz dağıtılan tabletleri beğenmiyoruz….
Bu durumdan kim rahatsız….
Bizi yıllarca yönetenler, ipleri uzaktan idare edenler rahatsız…
Artık istedikleri zaman rahat bırakıp, kendi izin verdikleri kadar iyileşmenin ve yükselmenin dışına çıktığı an dizginlerini çektikleri bir Türkiye yok…
Yok saydıkları görmezden geldikleri içişlerine fütursuzca karışabildikleri, dışarda ise görmezden gelip adam yerine koymadıkları karşılarında süklüm püklüm duran bir Türkiye yok.
Yeniden yerlere sermek istiyorlar, tekrar hükmedebilmek istiyorlar…
Tamamen unutturduk sanarak geçmişte olduğu gibi içerdeki kuklalarını kullanarak Gezi Kalkışmasını Planladılar… OLMADI
Bir başka mihrakla FETÖ’yü kullanarak 15 Temmuz kalkışmasını planladılar OLMADI….
Bizler ülkemiz üzerinde oynanan oyunları biliyor ve görüyoruz da içimizde ağzı köpükler saçarak kin ve nefret kusanlar göremiyor mu? Bilmiyor mu?
Bilmemek değil bu bilmezden, görmezden gelmek…
Her şey bu kadar açıkken hala anlamıyor ve görmüyorlarsa iki sebebe bağlanabilir ya çok saflar, ya da hainler…
Elimizi vicdanımıza koyup bir daha bakalım bu ülkede en çok hangi dönemde adımlar atıldı?
Dış politikada en kararlı duruşumuzu ne zaman sergiledik?
İç politikada dış müdahaleye en kapalı olduğumuz devletin şefkatli elinin her yere yettiği, Anadolu’nun her şehrinin birbiriyle en çok kucaklaştığı projeler, adımlar ne zaman, kimin liderliği ile atıldı?
Batının bizde istemediği ne varsa bizim için iyi olan odur. Şimdi tüm peşin hükümlerimizden kurtulup şu özgeçmişimize tarafsızca bir bakalım en parlak, en göze çarpan yıllarımız hangileri?...
Kalın Sağlıcakla..
